De impact
op performers en publiek

Ons werk heeft impact op zowel individueel als maatschappelijk niveau.

DEELNEMENDE DANSKUNSTENAARS:

We ontdekken samen knelpunten in de samenleving, en vinden manieren om deze te communiceren via dans en theater.
Door het uitdragen van een eigen visie op maatschappelijke problemen ontwikkelen de dansers zich tot ambassadeur en voorvechter van het onderwerp.
Verwerven van life skills: dansers ontwikkelen zich op het gebied van persoonlijke groei, professionalisering en leiderschap.

HET PUBLIEK:

Wordt ondergedompeld in een indrukwekkende ervaring die gevoelens en gedachten prikkelt. Het publiek kijkt in de spiegel van de eigen samenleving via het podium.
Maakt kennis met nieuwe perspectieven op een probleem en wordt uitgenodigd om ervaringen uit te wisselen en onderwerpen te bespreken.
Domino-effect: Een deel van het publiek zal de boodschap internaliseren en erover vertellen aan anderen, waardoor veel meer mensen ermee in aanraking komen.

POWERVROUWEN IN BENIN

Tijdens een project in Benin waren de vrouwelijke dansers vaak al moe voor we begonnen. Ze mochten pas deelnemen van hun familie wanneer ze alle huishoudelijke taken voor die dag hadden volbracht. Ze stelden zich in eerste instantie verlegen en onderdanig op en waren onwennig in de Franse taal. Het weinig spreken vormde een groot contrast met het enthousiasme waarmee ze vervolgens met hun lichaam aan het werk gingen. Drie maanden later stonden deze vrouwen de pers te woord in het Frans en zijn twee van hen een succesvolle onderneming gestart. Gedurende de training ontdekten zij van grote waarde te kunnen zijn buiten het familieleven. Dans had hen eigenwaarde en zelfvertrouwen gegeven.

TOURNEE IN DE BURUNDESE HEUVELS

In Burundi is de voorstelling Les Larmes de Crocodile door naar schatting de helft van de Burundese bevolking gezien (live en via TV). Deze voorstelling over gender, menstruatie en verkrachting maar ook over landverdeling en reconciliation raakte een zenuw bij het publiek. Tijdens een landelijke tournee door alle provincies ontstonden discussies over de portrettering van sterke vrouwen in de voorstelling en na afloop waren er lange rijen achter de microfoon met mensen die hun verhaal wilden delen over onrecht en taboes die ze herkenden. Soms werden daders van seksueel misbruik zelfs ter plekke ter verantwoording geroepen.

Om deze ingebedde inhoud te zien, moet u het gebruik van inhoudsgerelateerde cookies van derden accepteren.

Lees meer

Docu Les larmes de Crocodile

LACHEN OM VERKRACHTING

Helaas leidden voorstellingen waarin een gesimuleerde verkrachtingsscene voorkomt regelmatig tot reacties van lachen of zelfs aanmoediging bij het publiek. Dit stelde het team voor de uitdaging om het publiek te laten reflecteren op hun reactie. In de voorstelling Touch my body, don’t Touch my body voegden we daarom een scène toe waarbij een jonge vrouw die in de hoek gesmeten werd, plots een microfoon pakte en de voorstelling ‘stil legde’ om de hardste lachers ter plekke te confronteren met hun gedrag. Vervolgens keerde ze hen de rug toe en startte een rap over sterke vrouwen.

Referenties

AGBOSSOU Rachelle, Director Compagnie Walô en Benin:

“Grand Cru Global and its trainers form a team of coaches who are experts in their fields. We at Compagnie Walô are very honoured to work with such a team.”

Directeur Training culture troupe El Funoun, Bezette Palestijnse Gebieden, Noora Baker:

“Working with Feri and Noortje has influenced me as it has influenced them. Learning from them a different process of creating a piece especially in such a short period of time with people you don’t know. Incorporating the use of words and songs into the production, which for me was the first time, and experimenting with traditional dance ‘Dabke’ in a new way. As a Palestinian I have always been called ‘courageous’ even at times when I don’t think I deserved it, however after working with Feri and Noortje I would have to give them this title for their openness with us and for working with us instead of working above us.”

Danser uit de productie ‘Les larmes de Crocodile’ in Burundi, Carel Hatunga:

“It’s very rare for an artist to see their message being received exactly as they had conceived it. But what touched me, in all the provinces we’ve been to, is that even those parts (of the performance) where we were conveying a lot of knowledge, we realized that the unexperienced audience understood exactly the message we wanted to tell.”